ਮੂਰਤੀਆਂ (ਉੱਪਰ) ਅਤੇ ਸ਼ੁਆਂਗਲਿਨ ਮੰਦਰ ਦੇ ਮੁੱਖ ਹਾਲ ਦੀ ਛੱਤ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਕਾਰੀਗਰੀ ਦੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਹੈ। [ਯੀ ਹਾਂਗ/ਜ਼ੀਆਓ ਜਿੰਗਵੇਈ/ਚਾਈਨਾ ਡੇਲੀ ਲਈ ਫੋਟੋ]
ਸ਼ੁਆਂਗਲਿਨ ਦਾ ਬੇਮਿਸਾਲ ਸੁਹਜ ਦਹਾਕਿਆਂ ਤੋਂ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਅਵਸ਼ੇਸ਼ ਰੱਖਿਅਕਾਂ ਦੇ ਨਿਰੰਤਰ ਅਤੇ ਠੋਸ ਯਤਨਾਂ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਹੈ, ਲੀ ਮੰਨਦਾ ਹੈ। 20 ਮਾਰਚ, 1979 ਨੂੰ, ਇਹ ਮੰਦਰ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਖੋਲ੍ਹੇ ਗਏ ਪਹਿਲੇ ਸੈਲਾਨੀ ਆਕਰਸ਼ਣਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ।

ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ 1992 ਵਿੱਚ ਮੰਦਰ ਦਾ ਕੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਕੁਝ ਹਾਲਾਂ ਦੀਆਂ ਛੱਤਾਂ ਲੀਕ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸਨ ਅਤੇ ਕੰਧਾਂ ਵਿੱਚ ਤਰੇੜਾਂ ਸਨ। 1994 ਵਿੱਚ, ਹਾਲ ਆਫ਼ ਹੈਵਨਲੀ ਕਿੰਗਜ਼, ਜੋ ਕਿ ਸਭ ਤੋਂ ਬੁਰੀ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਸੀ, ਨੂੰ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਸੁਧਾਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।

ਯੂਨੈਸਕੋ ਦੀ ਮਾਨਤਾ ਦੇ ਨਾਲ, 1997 ਵਿੱਚ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੇ ਬਿਹਤਰੀ ਲਈ ਮੋੜ ਲਿਆ। ਫੰਡ ਵਹਾਇਆ ਅਤੇ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ। ਹੁਣ ਤੱਕ, 10 ਹਾਲਾਂ ਦੀ ਮੁਰੰਮਤ ਦਾ ਕੰਮ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਪੇਂਟ ਕੀਤੀਆਂ ਮੂਰਤੀਆਂ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਲਈ ਲੱਕੜ ਦੇ ਫਰੇਮ ਲਗਾਏ ਗਏ ਹਨ। “ਇਹ ਸਾਡੇ ਪੂਰਵਜਾਂ ਤੋਂ ਆਏ ਹਨ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਸਮਝੌਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ,” ਲੀ ਜ਼ੋਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।

1979 ਤੋਂ ਲੀ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸਰਪ੍ਰਸਤਾਂ ਦੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਹੇਠ ਸ਼ੁਆਂਗਲਿਨ ਵਿਖੇ ਕੋਈ ਨੁਕਸਾਨ ਜਾਂ ਚੋਰੀ ਦੀ ਰਿਪੋਰਟ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਆਧੁਨਿਕ ਸੁਰੱਖਿਆ ਉਪਾਅ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਹਰ ਦਿਨ ਅਤੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਨਿਯਮਤ ਅੰਤਰਾਲਾਂ 'ਤੇ ਹੱਥੀਂ ਗਸ਼ਤ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। 1998 ਵਿੱਚ, ਅੱਗ ਦੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਲਈ ਇੱਕ ਭੂਮੀਗਤ ਜਲ ਸਪਲਾਈ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ 2005 ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਨਿਗਰਾਨੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।

ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ, ਦੁਨਹੂਆਂਗ ਅਕੈਡਮੀ ਦੇ ਮਾਹਰਾਂ ਨੂੰ ਪੇਂਟ ਕੀਤੀਆਂ ਮੂਰਤੀਆਂ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਨ, ਮੰਦਰ ਦੀ ਸੰਭਾਲ ਦੇ ਯਤਨਾਂ ਦੀ ਸਮੀਖਿਆ ਕਰਨ ਅਤੇ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟਾਂ ਬਾਰੇ ਸਲਾਹ ਦੇਣ ਲਈ ਬੁਲਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਮੰਦਰ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਨੇ ਡਿਜੀਟਲ ਕਲੈਕਸ਼ਨ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਲਈ ਅਰਜ਼ੀ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਜੋ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸੰਭਾਵੀ ਨੁਕਸਾਨ ਦਾ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕਰੇਗੀ।

ਚੇਨ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ, ਸੈਲਾਨੀ ਮਿੰਗ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਦੇ ਫ੍ਰੈਸਕੋਜ਼ 'ਤੇ ਵੀ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦਾ ਆਨੰਦ ਲੈਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜੋ ਮੰਦਰ ਦੇ 400 ਵਰਗ ਮੀਟਰ ਨੂੰ ਕਵਰ ਕਰਦੇ ਹਨ।